Może Wy pomożecie

[Angiee]

terapia jest jak szkoła- to tylko narzędzie do nauki. Mozna chodzić i nic nie umieć, a można chodzi sporadycznie, a uczyć się samemu. Terapia to tylko i wyłącznie narzędzie do nauki, wiedzę (czyli samoświadomość) trzeba zdobywać samemu.

pozdrawiam,
Angiee

[użytkownik-usunięty]

Angiee -

lepiej nie mozna było tego ujac

Nefe:zastanawiam sie nad zmiana "szkoły".Dlatego pytałam o Aslan.

A WAM naleza sie całusy i dzieki za korepetycje

[Angiee]

Aslan to dobry ośrodek. Chodziłam tam na indywidualne spotkania z p. Honoratą. Mi pomogło, o czym już pisałam. I o Aslanie też pisałam.

Wiesz możesz się umówić na spotkanie w Aslanie- jesli uznasz, że tamtejsze warunki i specjaliści ci odpowiadaja, to po prostu będziesz tam chodzić, jesli nie to będziesz chodzić tam gdzie dotychczas, albo znajdziesz coś zupelnie innego.

Tak czy inaczej- ucz się dużo sama.


ps. To porównanie ze szkołą to chyba ja chyba od Ai słyszałam kiedyś- a przynajmniej coś podobnego- prosze mnei nie posądzać o takie mądre myśli

[blitzkrieg]

Nikkita wiem co czujesz miałam taką samą sytłcie co ty
byłam chora na bulimie i anoreksje i miałam przyjaciółke chorą na anoreksje tylko że dla niej już ratunku nie było lekarze dawali jej 3 miesiące życia ( żyła pół roku) kazała mi myśleć o sobie o tym że ja mam jescze szanse aby żyć że wcale nie musze popełniać tego samego błendu co Ona to straszne kiedy osoby chore na anoreksje i bulimie opamiętają się dopiero wtedy gdy jest za pózno. Ja żyje Ona nie trudno z początku było mi się pogodzić z tą myślą może to głupie ale na początku leczenia się robiłam to dla niej ku jej pamięci ale nawet nie wiem kiedy zaczełam robić to dla siebie dla tego że zapragnełam dalej żyć

pozdrawiam ( jeśli odbiegłam od tematu to sorki )

[Nikkita21]

Helo! Dzieki za pomoc, ale cos mi sie wydaje, ze zamiast cos doradzic, zaczeliscie sie tu mi przegadywac

[Ailuros]

a iedy ostatnio tu byłaś? czytałaś od początku i radziliśmy Ci co z radami zrobisz Twoja rzecz.
_________________
Unikać emocji, to znaczy unikać życia.
Nawet najmniejsza pomoc może coś zmienić.
Nigdy nie wiesz gdzie znajdziesz dom.

[Nikkita21]

Dziś jest 27 dzień odkąd solidnie walcze z chorobą i nie poddaje się, jem normalnie, a jesli zdaży mi się zjeść za dużo to wtedy robię sobie ziołową herbatke, np. mięte, wypijam dwa łyki i ide do łóżka, i nie pozwalam sobie na wychodzenie z niego, robie sobie godzinną, dwugodzinną drzemke i gdy wstaje jest już lepiej, nie jest łatwo, ale walcze i wierze, że tym razem mi się uda )

[AdamD]

Nie uda, bo zajmujesz się nie tym co trzeba zupełnie.

Bez sensu, niestety.

Gdyby picie mięty i leżenie w łóżku były lekarstwem na zaburzenia łaknienia, producenci mięty zbijaliby kokosy, a terapeuci poszliby z torbami.

A

[Wiewi?ra]

Nikkita, nie chce zeby to zabrzmialo jak jakis atak, jednak pare rzeczy w Twoim poscie mnie zastanowilo...

Przede wszystkim piszesz o 'walce' z choroba, z tego co na forum jest opisane do bolu i co bardzo mi pomoglo na drodze do zdrowienia, to ze z choroby wychodzi sie uczac sie zyc nie prowadzac jakas walke z niewidzialnym przeciwnikiem.

Fajnie ze normalnie jesz, tylko ze jedzenie jest najmniejszym problemem w ED i samo kontrolowanie spozywanych produktow, w jakich ilosciach i kiedy jem naprawde jest bezcelowe.

Jedynie terapia moze pomoc (no i forum tez ). trzeba zaczac radzic sobie z zyciem, a objawy? Zadna tragedia jezeli sie ma wpadki - w leczeniu nie chodzi o odliczanie dni od ostatniej 'wpadki'.

Nie tedy droga

Zycze samozaparcia i powodzenia
_________________
Jesli chcesz byc szczesliwy, to po prostu badz szczesliwy.

[Selma]

Ja powiem tylko że dziękuję, ze juz wiem wiele więcej niz tydzień temu I takie powtarzanie po 20 razy tych samych treści jest skuteczne bardzo (choć pewnie irytyjące) Jedyny sposób żeby coś do mnie dotarło (tzn przerodziło się w zrozumienie)

[NIEB.]

Uwierze ale najszybciej po paru miesiacach....
_________________
Nie cel sie liczy lecz droga

[Nikkita21]

Po kilku miesiacach, a co to da? Najdluzej udalo mi sie bez tego wytrzymac rok, zaczely sie klopoty wrocilo wszystko, ale nie o to chodzi, a jak powyzej napisane : Zadna tragedia jezeli sie ma wpadki - w leczeniu nie chodzi o odliczanie dni od ostatniej 'wpadki', chyba nie rozumiesz slowa wpadki, nie wiem co Cie sprowadza na forum, ale te wpadki to nie jest nic takiego, chetnie wytlumaczyla bym Ci co sie czuje po takiej wpadce, dla mnie kazdy dzien bez tego to male zwyciestwo i mozecie nie wierzyc, ze sobie poradze, nie mam zamiaru nikomu nic udowadniac, tylko i wylacznie robie to dla siebie dzis juz okolo 44 dnia i mam zamiar dalej liczyc, bo moge sobie powiedziec, widzisz dalas rade juz tyle, to dasz rade juz do konca, moge byc szczesliwa to najwazniejsze, a b. niszczy moje zdrowie i przed tym sie bronie, nie walcze z niewidzialnym wrogiem, bo jak ktos niewidzialny moze niszczyc mi serce i dusze...

[pasterka]

a pomyslalas chociaz raz po co ci to? bo odnosze wrazenie ze jednak nie.
_________________
każdy problem ma rozwiązanie. jeśli nie ma rozwiązania to nie ma problemu.

[Angiee]

Nikkita czy jesteś prześ3wiadczona, że ta metoda jest dobra?
Że siłą woli przezwyciężysz zaburzenie psychiczne?
JAk długo masz zamiar tak liczyać dni? Do końca życia checsz być niewolnikiem choroby?
Ja wolę być zdrowa i wolna od choroby. Nie muszę nic liczyć i z niczym walczyć, bo zwyczajnie juz nie mam z czym. JEstem zdrowa, bo ciężko na to zapracowałam porzodkując swoje emocje, a nie walcząc z objawami.

[Dena]

Nikkita,ja w ten sposób liczyłam dni jakieś 9 lat temu.Uważałam,że to super sposób-walka z objawami.
Niestety-zawiodłam się na tym mocno..... .Uwierz,to nie tędy droga....to tak jakby narkoman usiłował alkoholem wyprzeć narkotyki.Pomaga,prawda?Tylko,że chodzi się non stop pijanym.I karuzelka cały czas się kręci.
Spróbuj uwierzyć,przyjąć jakieś sugestie-tym bardziej,że piszą do Ciebie też osoby zdrowe,które znają się na rzeczy i wiedzą,jak to "się je".
Bo to jest też wtedy Twoja pewna otwartość ,bez tego nie ma terapii